زرد چوبه چاشنی سر زندگی

ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺁﺷﻨﺎﻯ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻛﺪﺑﺎﻧﻮﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﮔﻴﺎﻩ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ  (Turmeric) ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻋﻠﻤﻲ  Curcuma longa، ﮔﻴﺎﻫﻲ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺯﻧﺠﺒﻴﻞ (Zingiberaceae) ﺍ  ﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ  ﻫﺎﻱ ﺁﺳﻴﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ  ﻫﺎﻱ ﺩﻭﺭ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ  ﻏﺬﺍﻳﻲ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﻳﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍ ﺳﺖ. ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻃﺐ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺎﻱ ﺩﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭘﻮﺩﺭ ﺁﺳﻴﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺧﺸﻚ ﺁﻥ ﻗﺮﻥ  ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭼﺎﺷﻨﻲ، ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪﻩ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻣﺎﺩﻩ ﺭﻧﮕﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺗﺮﻛﻴﺒﺎﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺩﺭ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﻣﺎﺩﻩ ﻣﻮﺛﺮﻩ ﺭﻳﺰﻭﻡ ﮔﻴﺎﻩ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ  difeouloylmethaneﺍﺳﺖ. ﺭﻧﮓ ﺯﺭﺩ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺩ ﺭﻧﮕﻲ ﻣﺜﻞ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ، ﺩﺱ ﻣﺘﻮﻛﺴﻲ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ  ﻭ ﺑﻴﺲ ﺩﺱ ﻣﺘﻮﻛﺴﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻮﺩﺭ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺧﺎﻟﺺ، ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻏﻠﻈﺖ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.

ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻭﻳﮋﮔﻰ  ﻫﺎﻯ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺁﻧﺘﻰ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍﻧﻰ، ﺿﺪﺍﻟﺘﻬﺎﺑﻰ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺍﻳﻤﻨﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ. ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻮﺩﺭ ﺭﻳﺰﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺩﺍﺭﻭﻳﻲ ﺩﺭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ  ﻫﺎﻱ ﻣﺘﻌﺪﺩﻱ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﻭﻣﺎﺗﻴﺴﻢ، ﺩﺭﺩ ﺑﺪﻥ، ﺍﻧﮕﻞ ﺭﻭﺩﻩ، ﺍﺳﻬﺎﻝ، ﺣﺼﺒﻪ، ﺍﺧﺘﻼﻻﺕ ﻛﺒﺪﻱ، ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﻣﻌﺪﻩ، ﻋﻔﻮﻧﺖ  ﻫﺎﻱ ﻣﺠﺎﺭﻱ ﺍﺩﺭﺍﺭ، ﺳﻮء  ﻫﺎﺿﻤﻪ،ﺍ ﻟﺘﻬﺎﺑﺎﺕ، ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻗﺎﻋﺪﮔﻲ، ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ  ﻫﺎﻱ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺑﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻧﻮﺭﻭﻧﻰ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ، ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻧﻮﺭﻭﭘﺮﻭﺗﻜﺘﻴﻮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﻩ ﻣﻮﺛﺮ ﺁﻥ، ﻳﻌﻨﻰ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺰﻣﻦ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻣﺪﺕ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺭژﻳﻤﻰ، ﺩﺭ ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻼﺋﻢ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﺗﺴﺖ  ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.

ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺳﺪ ﺧﻮﻧﻰ- ﻣﻐﺰﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﺗﺎﺛﻴﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻋﺼﺒﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻛﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﻧﺤﻮﻩ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻋﻼﺋﻢ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﺎﻛﺘﻮﺭ ﻧﻮﺭﻭﺗﺮﻭﻓﻴﻚ ﻣﺸﺘﻖ ﺍﺯ ﻣﻐﺰ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ، BDNF، ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻋﻀﻮﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻧﻮﺭﻭﺗﺮﻭﻓﻴﻦ  ﻫﺎﺳﺖ. ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻠﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻮﺭﻭﺗﺮﻭﻓﻴﻦ  ﻫﺎ ﭘﺮﻭﺗﺌﻴﻦ  ﻫﺎﻯ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺳﻠﻮﻝ  ﻫﺎﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻓﺎﻛﺘﻮﺭﻫﺎﻯ ﺭﺷﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻘﺎ، ﺗﻤﺎﻳﺰ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻧﻮﺭﻭﻥ  ﻫﺎ ﻭ ﺳﻴﻨﺎﭘﺲ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﻃﻰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ،ﺍ ﻋﻀﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺑﺮﺍﻯﺍ ﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺳﻠﻮﻝ  ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮﻋﺼﺒﻰ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﺷﺪ ﻭ ﻛﻢ ﻛﻢ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﺭﻭﺗﻮﺭﻓﻴﻦ  ﻫﺎ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ  ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﻐﺰ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻋﺼﺒﻰ ﻧﻴﺴﺖ.

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ،  BDNFﻋﻀﻮ ﻣﻬﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻭﺳﻴﻌﻰ ﺩﺭ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﻋﺼﺎﺏ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﺑﺎﻟﻎ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﻓﺖ  ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺎﻫﻴﭽﻪ، ﻛﺒﺪ ﻭ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﻰ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺍﺯ ﻫﻴﭙﻮﺗﺎﻻﻣﻮﺱ، ﻫﻴﭙﻮﻛﺎﻣﭗ، ﺁﻣﻴﮕﺪﺍﻝ ﻭ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﺎﻻﻣﻮﺱ ﻧﻴﺰ ﺳﻨﺘﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮ، ﻳﺎﺩﮔﻴﺮﻯ، ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻻﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺻﺪﻣﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻋﺼﺒﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺍﺣﻰ  ﺑﺎﺷﺪ. ﻛﻤﺒﻮﺩ  BDNFﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ، ﺑﻰ ﺧﻮﺍﺑﻰ، ﺁﻟﺰﺍﻳﻤﺮ، ﺍﺳﺘﺮﺱ، ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﻳﺎﺑﺖ ﺍﺳﺖ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻛﺸﺖ ﺳﻠﻮﻟﻰ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ، ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ  BDNFﻭ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻋﺼﺒﻰ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺗﺮﻭﻣﺎﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﻳﺎ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰﺍ ﺳﺖ. ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ، ﺳﻄﺢ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﺮﻭﺗﻮﻧﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.

ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﻳﮋﮔﻰ  ﻫﺎﻯ ﺁﺭﺍﻣﺒﺨﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﻘﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ ﻧﻴﺰ ﻛﻤﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻓﻠﻮﻛﺴﺘﻴﻦ (ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻭﺗﻮﻧﺮژﻳﻚ) ﻧﻴﺰ ﺗﺎﺛﻴﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ، ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻳﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﺬﻑﺍ ﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﻭ ﺳﻴﻨﺎﭘﺲ  ﻫﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ. ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻭﺗﻮﻧﻴﻦ، ﺧﻮﺩ ﻋﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺭﻭﻧﻮﻳﺴﻰ ﺍﺯ ژﻥ   BDNFﺍﺳﺖ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺍﺯ ﺳﺮﻭﺗﻮﻧﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﺎﭘﺲ  ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺭ ﺁﻧﺰﻳﻢ ﻫﺎﻯ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺳﺮﻭﺗﻮﻧﻴﻦ (ﻣﻮﻧﻮﺁﻣﻴﻦ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍﺯ) ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻣﻮﺛﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﻧﻮﻳﺴﻰ ﺍﺯ ژﻥ BDNF، ﺳﻄﻮﺡ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭﻭﺗﻮﺭﻓﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻝ  ﻫﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻣﺤﺎﻓﻈﺘﻰ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﻜﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻳﺰ ﺳﻠﻮﻝ  ﻫﺎﻯ ﻋﺼﺒﻰ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻋﻼﺋﻢ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.

ﻭﻳﮋﮔﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺁﻧﺘﻰ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺍﺳﺖ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ ﺁﺳﻴﺐ ﻫﺎﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﺩﻳﻜﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ، ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻭﻳﺘﺎﻣﻴﻦ  Eﺍﺳﺖ. ﺟﺎﺭﻭﺏ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﺩﻳﻜ ﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﺜﻞ ﻭﻳﺘﺎﻣﻴﻦ E ﻭ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ، ﺑﺎ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻣﺨﺮﺏ ﺗﺠﻤﻊ ﺭﺍﺩﻳﻜ ﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﻫﺎﻯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﻭ ﺷﻜﻞ ﭘﺬﻳﺮﻯ ﺳﻴﻨﺎﭘﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻣﺎﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ، ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.

  BDNFﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﭘﺮﻭﺗﺌﻴﻦ، ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﺩﻳﻜﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺁﻧﺘﻰ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍﻥ ﻗﻮﻯ، ﺑﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﺨﺮﻳﺐ BDNF، ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﻘﺎ ﻭ ﺗﻤﺎﻳﺰ ﻧﻮﺭﻭﻥ ﻫﺎ ﻛﻤﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ﻧﻜﺘﻪ ﺳﻮﻡ ﺍﻳﻨﻜﻪ، ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻓﻌﺎﻟﺴﺎﺯﻯ ﮔﻴﺮﻧﺪﻩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﻰ  BDNFﺩﺭ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺁﻥ ﻭﺍ ﻟﻘﺎﻯ ﺭﻭﻧﻮﻳﺴﻰ ﺍﺯ ژﻥ  BDNFﺑﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﻭﺗﺌﻴﻦ ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻣﺤﺎﻓﻈﺘﻰ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻧﻮﺭﻭﻥ ﻫﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻭﻝ، ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﺎﺩﻩ ﻣﻮﺛﺮﻩ ﻛﻮﺭﻛﻮﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺯﺭﺩﭼﻮﺑﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﻬﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭼﺎﺷﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﻏﺬﺍﻳﻰ ﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻩ، ﻫﻢ ﺳﻬﻢ ﭼﺎﺷﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﻀﺮﻯ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻧﻤﻚ ﺭﺍ ﻛﺎﻫﺶ ﺩﻫﻴﻢ ﻭ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺫﺍﺋﻘﻪ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻳﻚ ﻃﻌﻢ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﺮﻛﻴﺒﻰ ﺑﻜﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺳﻬﻢ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻮﭼﻜﻰ ﺩﺭ ﺷﺎﺩﺍﺑﻰ ﻣﺎ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪﻯ ﺍﻋﺼﺎﺏ ﻣﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.